Vreemde wereld …

Wat ben ik dit zo beu. Niet echt beu maar zo beu dat je er gewoon niet meer tegen kunt..Is het nog nodig om te blijven lachen? Is het nodig om positief te blijven ? Voor wat ? Omdat de maatschappij vind dat het bij jouw past ? Want jij bent toch altijd zo positief..Hoofd in het zand steken en gewoon verdergaan . Ik slik,ga door,ik ween,en ga gewoon terug verder…Ik wil geen schone schijn ophouden. Ik ben dit zo beu..Ik wil niet 100 keer per dag horen dat je in huis moet blijven.

Ik wil mensen zien.Ik wil mensen voelen. Ik wil mensen ruiken. Ja,zelf als ze desnoods stinken !! Ik wil buiten. Ik wil gewoon weg kunnen. Gewoon zonder zorgen. Gewoon buiten gaan zonder na te denken .Niet nadenken maar gewoon weg zijn. Niet bang zijn voor dat ene kleine dingetje dat gevaarlijk is voor mij. Ik wil gewoon terug Tina zijn. Genieten van de kleine dingen in mijn leventje. Elke woensdag yoga. Een uurtje afzien maar zo goed dat dit mij doet. Gewoon mijn hoofd kunnen leegmaken. Even tijd voor mezelf. Wat kijk ik er naar uit om gewoon zonder zorgen buiten te kunnen zijn. Gezellig rondrijden met de rolstoel. Wind voelen op mijn wangen. Af en toe ook een regenbui maar zelf dat!!Dingen hebben om naar uit te kijken. Buiten betekend ook voor mij aan onze caravan. Dat is mijn doel in het leven. Daar voel ik mij zo thuis. Daar voel ik mij geborgen en veilig. Daar aan denken dat dat voorlopig niet kan doet pijn. Zo pijn dat ik het beu ben. En ja er komt ooit een tijd dat dit opnieuw kan maar waneer? Niemand die het antwoord weet. Te denken dat mijn vier muren van ons terrasje onze zomer gaat worden wil ik niet. Daar wil ik gewoon niet aan denken…

Ik leef zowiezo al jaren van dag tot dag. Zo genieten dat ik doe als ik een redelijk dag heb. En nu moet ik leven met een toekomst waarvan niemand weet hoe ze eruit ziet . Mag ik nu wel aan de toekomst denken. Wil ik überhaupt wel denken aan de toekomst. Word binnenblijven en bijna geen mensen zien de toekomst . Wordt de toekomst voorlopig dat ik bijna niet meer buiten mag ? Altijd argwaan hebben voor de mensen rondom jouw. Neen ,dit is geen toekomst voor mij. Ik wil dit niet beu zijn. Ik wil dit niet voelen . Ik wil terug winkelen. Alles moeten overlaten aan mijne billie. Lijstjes maken en hopen dat hij alles vind. Geen eigen keuzes meer . En ja, er bestaat iets als collect en go van de Colruyt.Zo handig als je winkelwaren thuis komen en waar je zo naar uitgekeken hebt er weer niet bij zit. Hoe snel verdwijnt dan mijn zin in eten. Kan je dan nog lachen. Mag je het dan beu zijn ? Ik wil gewoon terug zelfstandig kunnen zijn. Zelf terug dingen kunnen plannen. Niet wachten op andere die dan hun afspraken vergeten.Gewoon terug mijn eigen agenda beheren .

Ik wil ook met een lach kunnen denken aan mij feest . Niet met tranen zoals nu. Ik wil aan de fijne dingen denken die ik voor die dag georganiseerd heb. Het leuke thema dat wij bedacht hadden . Denken aan wat ik ga aandoen. De angst die ik heb dat dit niet kan doorgaan en misschien weer moet uitgesteld worden. Dit lukt mij niet….Ik blijf echt hopen op een betere toekomst. Maar waneer ?