In mijn vorige blog heb ik jullie verteld over mijn recente medische problemen. Zoals gedacht was het geen goed nieuws bij de reumatoloog.
De heupen zijn zoals gedacht niet oké maar
nu zijn er ook nog zware problemen met mijn enkels.
Dingen waar ik al zo lang als ik mij herinner
problemen mee heb maar nu eindelijk aan het licht gekomen.
En dan natuurlijk de eeuwige vraag, hadden ze daar niet eerder iets aan kunnen doen.
Binnenkort een CT-scan en afspraak met de orthopeed .
De reumatoloog gaf al als optie aangepaste schoenen .
Maar dit wil ik niet. Voor dat ben ik geestelijk niet klaar. Ik heb al zo vaak tegen al het medische ja gezegd maar dit vind ik nog een te grote confrontatie met mijn ziek zijn.
Ik begrijp dat dit belangrijk is en dat dit niet
zo maar beslist word maar dit vind ik nog te moeilijk..
Momenteel zijn mijn onstekingsremmers verhoogd en hoop dat de ontstekingen wat rustiger gaan worden .
Als deze niet genoeg werken kan ik over maar andere . Natuurlijk zoals wel elk medicijn heeft deze ook weer zeer vervelende bijwerkingen.Ik weet ook dat ik nooit meer gezond wordt maar als je denkt dat het redelijk oké is en je krijgt dan zo iets te horen .
Ik hoop dat er uit de CT-scan nog niet meer miserie komt en dat de orthopeed er nog iets aan kan doen… Weet ook dat die kans zeer klein is maar maar mag het ook eens meezitten. Gewoon voor één keertje …Soms droom ik hier zelf over. Samen met Billie hand in hand wandelen, gewoon zonder krukken. Om dat wakker te worden van pijn of spasme en terug in de
realiteit te zitten …
Ik wil graag de positieve Tina zijn maar soms lukt dat gewoon niet …
**Ik wil soms in een
hoekje kruipen .
Ik wil dan zeer stilletjes wenen.
Ik wil dan zeer verdrietig zijn.
Ik wil dit gewoon niet.
Ik wil zo graag gezond zijn***
KNUFFEL TINA.
Achter mijn lach. 
Één reactie op “Dipje…”
Mercikes. 💫
LikeGeliked door 1 persoon