Rugzakje…

Ik hoop echt dat voor mij 2018 een jaar wordt die veel beter wordt dan de voorbije jaren.

Mijn rugzakje zit zo vol en er gaat maar weinig uit . Heb natuurlijk mijn verdriet om de mensen die ik moet missen. Drie kort achter elkaar is gewoon veel. Merk gewoon bij deze dagen dat het moeilijker wordt . Ook medisch zit er zeer veel in . Gelukkig mogen mijn tweewekelijkse infusen nu thuis gegeven worden. Zo zalig om niet meer elke keer naar het ziekenhuis te moeten. Gewoon naar de koelkast lopen met de infuusstandaard . Zalig gewoon. Binnenkort nog maar eens naar het uza voor onderzoeken en hoop dat het dan voor even gedaan is . Weet dat deze onderzoeken weer pijnlijk zijn en daar zie ik zo tegen op. Deze zomer heb ik ook inspuitingen in mijn rug gehad en deze hebben niet het gewenste effect gehad. Dit was zo pijnlijk dat de hoop ook zeer groot was dat dit ging werken.Ik heb hier ook zo veel last van dat het mijn leven ook beheerst . Ik heb een chronische ontsteking aan mijn staartbeentje dus zitten probeer ik op een kussentje te doen en natuurlijk niet te lang.Kan ook maar een paar uurtje na elkaar rechtzitten voor mijn nek en dan moet ik gaan platliggen. Mijn nek kan mijn hoofd niet lang dragen. En neen,de grapjes van te veel hersenen hebben hoor ik al genoeg. Heb wel een korset en nekkraag die al redelijk steun geven. Wel niet flatterend maar we kunnen niet alles willen. Gelukkig kon ik de kleur van het korset kiezen en de nekkraag pimp ik met kleurig zelfgemaakte overtrekjes. Gelukkig heb ik sinds enkele maanden een ligrolstoel. Kan ik mijn nek wat rust gunnen bij lange uitstapjes. Ben niet iemand die graag binnen zit achter de bloemen dus moesten iets verzinnen dat dit mogelijk was. Spijtig moet je dit in België allemaal zelf maar uitzoeken .Ik probeer wel mijn rugzakje vaak te ledigen maar dat lukt niet altijd spijtig genoeg…Tips altijd welkom .