Angst en verdriet…

Hoe gaat het? Een vraag die ik al

vaak gehoord heb de laatste dagen …

Niet oké om eerlijk te zijn.

Hoe vaak ik de voorbije nachten

wakker wordt wil ik niet tellen.

Dat gebeurd om medische redenen

ook vaak maar nu is het van angst

en verdriet . De tranen die er al zijn

geweest kan ik niet meer tellen….

Er is gewoon zo veel aan de hand

momenteel dat ik even ga nodig

hebben om dit te plaatsen . En ja ,je kan

hier niet aan doen wegens Corona maar

toch. Ik zit hier wel in mijn huisje

zonder mensen te zien..Gelukkig mag mijne

billie nu ook thuisblijven en dat

helpt wel.Voorlopig zelf geen kinesist

dus het gaat zeer moeilijk worden .

Ook de thuisverpleging is momenteel even

stopgezet. Behalve infuus natuurlijk want

dat kan niet stopgezet worden. Gelukkig

kan ik mijn yoga via YouTube bekijken.

Maar dan nog . Wat gaan mijn spasmes nog

pittig worden.

Allereerst natuurlijk mijn verjaardagsfeestje .

Zo naar uitgekeken. Maanden van plannen en

regelen .Alles was klaar .Ja zelf mijn

kleedje !! Wat een geregel was dit.

Gelukkig hebben we na zeer veel

rondbellen,mailen,…alles kunnen verplaatsen.

Het feest kan nu pas binnen ongeveer 5 maand

doorgaan … En ja,uitstel is geen afstel maar

toch. Dit doet zo veel pijn .

En natuurlijk mijn verjaardag zelf. 40 jaar

wordt je maar 1 x. Niet dat wij dat echt

vieren maar toch,….Niemand zien,niemand

knuffelen,geen koffietje gaan drinken,..gewoon

thuis blijven. Gelukkig heb ik lieve kaartjes

gekregen en gisteren kwam de post

met een grote doos vol ballonnen .

Dat geeft mij zo veel steun..

En ja, iedereen heeft al gevraagd om een foto

van mijn kleedje dus bij deze . Nu kan ik

nadenken welk kleedje ik in september ga

dragen….Iedereen veel sterkte in deze tijdens en hopelijk blijven jullie allemaal gezond.

KNUFFEL TINA.