Rugzakje

Jullie kennen allemaal een rugzak met een dubbele rits. Je krijgt de rits toen naar maar naarmate je verder naar het midden wil komen wordt het moeilijk als hij vol zit. Je blijft er maar bijproppen maar hebt ook bang dat ofwel je het het niet meer toe krijgt of dat je rits breekt . Dat gevoel heb ik nu ook. Mijn rugzak zit al redelijk vol van zijn eigen maar nu gooien ze er zo veel bij dat het ritsje het bijna opgeeft…

Ik heb de laatste twee weken redelijk wat artsen, specialisten,.. gezien en allemaal vonden ze het nodig om wat meer in rugzakje te steken . Allereerst mijn prof urologie. Zoals ik zelf al dacht werkt mijn neurostimulator bijna niet meer. Heb nog een klein beetje over maar dit geeft te weinig effect om daar comfort van te hebben. Normaal zou ik de derde juni geopereerd worden . Geen zin in want drie jaar achter elkaar voor dat hele probleem aan mijn borst waar ik ook elke keer onder narcose moest en zeer slecht wakker werd draait ook nog in mijn hoofd. Normaal zeg ik want heb pas een telefoontje gehad dat deze operatie pas op 23 juli kan doorgaan . En gaat dat lukken zolang ? Zeer simpel geantwoord. Neen!,, Maar als de overheid iets beslist moesten wij als popjes volgen. En hoe ik mij daar bij voel ? Gooi het er ook maar bij in die al overvolle rugzak … De volgende arts op rij was was mijn reumatoloog…Allee niet mijn reumatoloog want die had het ook aangedurfd om twee dagen op voorhand af te zeggen . Daar wist ik ook al dat dit niet oké was maar beseffen dat mijn reuma helemaal niet controle is na al die tijden was voor mij een moment van dit gaat niet meer passen in mijn rugzakje… Nu moet er iets uit want dit blijft niet oké. Ik heb al maanden meer ontstekingen in mijn voeten, heupen ,..Vooral mijn voeten ,daar was hij zeer bezorgd over. Ben nu dadelijk moeten beginnen met medrol.Zeker geen medicatie die je met plezier neemt. Vandaag terug op controle geweest en idd mijn voeten zijn niet oké. Gelukkig mag ik binnenkort stoppen met één bepaald medicijn waar ik veel nevenwerkingen van heb. Nu stilletjes beginnen afbouwen.En zoals gedacht wordt toch mijn reuma medicatie verhoogd. Bij mij is het grootste probleem mijn hypermobiliteit . Al mijn elastiek om het eenvoudig te zeggen !!! is al uitgetrokken. En ja, wat kan je daar aan doen? Spijtig genoeg niets….

Gelukkig heb ik mijn rugzakje nog redelijk wat kleine zakjes waar ik nog wat in kan steken waar ik mij goed van voel. 80 % van mijn ondergoed is zelfgemaakt . Dat wil al zeggen wat mijn hoofdbezigheid was de vorige weken !! Ondergoed maken is gewoon bandwerk…Weet dat veel mensen hier nog septisch over zijn maar probeer het gewoon en je billen zullen je dankbaar zijn !!

En ja, dankzij een vriendin heb ik na jaren zoeken een muziekinstrument gevonden waarop ik kan spelen met mijn moeilijke vingers. Een Kalimba.Ik had er ook nog nooit van gehoord maar het geluid is super rustgevend.( https://nl.wikipedia.org/wiki/Duimpiano).Het is nog zeer moeilijk en ga nog goed moeten oefenen maar ja. Bezigheidstherapie zeker.

Voor de rest zijn we nog altijd aan het aftellen waneer we terug naar ons caravanetje mogen. Als het zoals de voorbije dagen weer mooi is geweest steekt het toch hoor. We proberen altijd wat camping sfeer naar Mol te brengen maar toch . Had voor dit jaar al gepland dat ik redelijk wat daagjes alleen ging blijven . Vooral bij verlengde weekenden konden we dat perfect regelen . Ik merk gewoon nu ik thuis ben dat ik moet zien dat ik mij niet forceer. Ik heb gelukkig buren van goud. [dank u Monique ❤️]. Mercikes voor de patatjes. Ik heb een bouwvakker in huis en die is niet content met twee patatjes !! Gelukkig hebben we de voorbije periode al wat leuke wandelingen kunnen doen. Achterbos ben ik al moe gezien dus zijn op zoek naar andere rolstoelvriendelijke wandelingen. Heb al wat tips gekregen maar als er nog iemand eentje heeft?

KNUFFEL TINA.