Weeral maar eens.

Er zijn momenten dat alles op wieltjes loopt. <dikwijls letterlijk bij mij >en dat je probeert niet te denken aan de momenten dat het niet oké is..Ik ben optimistisch maar ben ook realistisch dat mijn lichaam echt de hel is. Echt alles wat er mis kan zijn is er ook mis met mij !! Ik kan er eigenlijk al beter mee lachen maar neen. Zo boos dat ik soms kan worden. Zo verdrietig. Zo angstig…Al maanden is mijn medicatie voor mijn maag bijna niet beschikbaar. Nu is hij helemaal niet meer te verkrijgen. En wat nu ? Gelukkig heeft mijn apotheker iets gevonden in Duitsland dat er iets of wat op lijkt maar niet zo gebruiksvriendelijk als het vorige en de dosis is anders.Maar het addertje is dat dit medicijn niet terugbetaald wordt omdat dat van het buitenland komt.Bijna elke maand ga ik nu minstens 15€ kwijt zijn aan iets dat medisch noodzakelijk is. Nu kan ik deze termijn wat verlengen als ik mijn eten zou aanpassen. Ik eet niet graag mijn eten warm maar sommige dingen zijn koud niet lekker…Beeld je maar eens in dat je dit bedrag niet kunt missen .Wat hoor ik zo vaak dat mensen die op invaliditeit zijn veel geld krijgen. Of dat wij veel budgetten krijgen. Als ik eens opsom wat ik per maand zelf moet betalen denk ik dat veel mensen schrikken. Mijn infusen ,medicatie,therapie,…En natuurlijk mijn bijvoeding niet vergeten. Levensnoodzakelijk maar wel zelf te betalen. Zonder deze drankjes en poeders eet ik op goede dagen Max 1000 kcal dus heb gewoon geen keuze . En die dagen zijn zeer schaarst want meer dan de helft van de week ben ik misselijk en is eten niet echt prioriteit..

Als ik nu hoor hoe België geld aan het uitdelen is hou ik mijn hart al vast voor mijn toekomst. Ik begrijp dat sommige uitgaven noodzakelijk zijn maar van andere vraag ik mij toch af waarom dit en de wachtlijsten verkorten niet ? Ik heb dikwijls de vraag in mijn hoofd van komt er ooit hulp voor mij? Ik heb mij altijd een termijn van 5 jaar gegeven maar denk nu dat ik voor hulp uit de boot ga vallen. Ik heb dan ook nog het nadeel om getrouwd te zijn. Dan oordelen ze vlugger dat je partner veel kan overnemen. Ik wil mijne billie niet als mantelzorger. Oké,hij helpt mij nu wel met aankleden en zo maar hij blijft in hoofdzaak mijne man. In de wandelgangen wordt nu al gezegd dat je minstens 3 jaar moet bijtellen bij jouw wachttermijn .Als ik zie welke moeilijkheden ik nu al heb. Ik hou niet van betutteling en doe de meeste dingen graag zelf maar ik besef ook dat ik hulp moet aanvaarden. Heb nu thuisverpleging en dat was al een zeer grote stap voor mij. Heb dat lang tegengehouden maar enkele jaren geleden ben ik uit bad gevallen en het resultaat was een breuk in mijn heup. Toen kon het niet anders meer. Hoe je uit bad kan vallen is niet moeilijk als je je voeten niet opheft bij het uitstappen !! Nu heb ik een badlift en dat maakt douche ook veel veiliger. Mijne billie is nu ook geruster dus iedereen tevreden.

Van mijn operatie krijg ik pas de dag voordien bericht dus daar weet ik nu nog niets meer van . Wel vervelend maar het bouwverlof heeft nu prioriteit. Gewoon genieten aan ons caravanetje . Koffietje ,ligzetel , wandelingetje en wat babbelen en we kunnen er uren tegen. Ook onze tas met gezelschapsspellen is mee dus we hebben activiteiten genoeg. Meer moet dat niet zijn. Ah,ja. En liefst wat mooi weer !!

KNUFFEL TINA.