Toveren.

Iedereen kent de liedjes van Herman Van Veen. Vooral het bekende “Als ik kon toveren”. *https://www.youtube.com/watch?v=C3JUkdMFn1Q&feature=share*
Wat zou ik zo graag kunnen toveren op dit moment… Ik zou in het rond zwaaien met mijn stokje dat het niet normaal meer is. Waar wij zo bang over waren is waarheid geworden. Mijn feest moet weer uitgesteld worden . Weer alles moeten regelen. We hebben een zicht op een nieuwe datum maar we durven gewoon niets meer officieel vast te leggen . Alles waar ik over droom wordt tegenwoordig onder mijn voeten weggeveegd. Ik wil gewoon kunnen leven. Ik wil terug kunnen leven zonder angst. Niet constant in onze kleine bubbel moeten zetten. Ik wil terug dingen kunnen beslissen. Geen verdriet hebben om vrienden die geen contact meer willen. Het is hun beslissing en daar kunnen wij niets meer aan veranderen…Alles wat mogelijk is en kan nemen ze tegenwoordig van mij af. Ik ben iemand die alles goed kan relativeren maar zelf voor mijn positieve ik is dit gewoon te veel. Wat wil ik roepen,huilen,boos zijn. Ik ben een gelukkig persoontje maar wat is het leven moeilijk voor iemand met fysieke beperkingen . Ik merk gewoon dat ik de laatste tijd zo vaak met mijn neus op de feiten word geduwd. Gewoon simpele dingen die voor mij een berg zijn om over te geraken. Constant hulp vragen of afhangen van hulp. Wat kan ik zo boos zijn op mijn lichaam . Elke keer iets afgeven of dingen moeten aanpassen blijft zo moeilijk. Kon ik dit maar eens wegtoveren. Alles weg moet niet maar enkele dingen zijn toch niet te veel gevraagd ? De laatste maanden weeral zo veel last van misselijkheid waarbij zeer weinig werkt. Gewoon een dagje bijna niet eten en drinken is tegenwoordig de beste oplossing . Ik wil geen persoontje zijn die zaagt en klaagt maar er zit veel meer achter mijn lach… En achter mijn lach zit iemand die bang heeft voor de toekomst. Welke beslissingen ik nog allemaal moet nemen. En als ik beslissingen neem. Zijn die oké ?

Gelukkig hebben wij wel een gezellig bouwverlof gehad aan ons caravanetje.Spijtig dat we niet vaak zo mooi weer hebben gehad maar gezelligheid moet je zelf maken. En ja, het belangrijkste. De operatie aan mijn neurostimulator is gelukkig kunnen doorgegaan . Wel nog wennen aan de signalen en schokjes maar wat ben ik blij dat hij terug werkt. Uitstapjes hebben we bijna niet gedaan . En als we weggingen was het voor belangrijke inkopen . Ik heb gewoon genoten vanop ons stukje gras . Vooral zeer veel geoefend met mijn duimpiano (sorry buren!!) en natuurlijk had ik mijn breiwerkje bij.En natuurlijk af en toe een veilig wandelingetje rond de camping . Elke dag gezellig uitslapen,koffietjes drinken, aperitiefje drinken, babbeltjes doen,bbq. Gewoon even ons hoofd proberen leeg te maken.