Mag ik de blog beginnen met zuchten…En ja,we zitten weeral gezellig binnen. Ahoewel gezellig . Laat dat er maar af. Wat was ik zo blij dat ik terug wat meer vrijheid kreeg. Terug af en toe mee naar de winkel met mijne billie. Terug uitstapjes doen ,..Nu terug binnen mijn 4 muren. Zelf geen yoga meer . Gelukkig wel online en dat is ook fijn maar ik zit al constant binnen..Ik wil naar buiten!! Pas op, ik begrijp voor wat ik het moet doen hoor. Ik weet ook als ik ziek zou worden dat het in mijn geval wel eens slecht kan aflopen. Ik probeer nu al met alle middelen die ik heb te zorgen dat ik gezond blijf. Elke avond aerosolen,zorgen dat de longen proper zijn. Ook op tijd kine . Elke keer wel afzien maar heb gemerkt bij de eerste lockdown toen ik enkele weken geen behandelingen had gehad dat ik gewoon terug van nul moest beginnen. Gelukkig gaan nu wel bijna alle medische behandelingen door.Ik had er wel die eerst geannuleerd waren maar die toch zijn doorgegaan. Gelukkig dat urologie kon doorgaan. Mijn neurostimulator werkt spijtig genoeg nog niet optimaal en daar kan je nooit vlug terecht. Nu heb ik andere instellingen gekregen en duimen dat dit effect gaat hebben. Ook mijn orthopedische schoenen zijn klaar. Zijn geworden zoals ik wilde. Nu nog inlopen en dat is het lastigste.
Het vervelendste vind ik dat sommige belangrijke dingen zoals bank ,mutualiteit,..via de telefoon moeten. Sommige dingen vind ik te belangrijk om alleen te beslissen. En natuurlijk zijn deze diensten niet bereikbaar tot mijne Billie thuis is . Ik hoop zo vaak op terug een iets of wat normale wereld. Mondmaskers vind ik niet erg want dat was ik al gewoon. Maar gewoon terug mensen zien. Mensen kunnen vastnemen zonder bang te hebben.. Gewoon buiten komen zonder angst .Ik heb gewoon bang hoe de wereld terug ooit normaal kan worden. Hoe kan je mensen terug vertrouwen ? Ik ben een persoontje met een zware rugzak en merk dat ik terug veel meer angst en verdriet heb. Bij de eerste lockdown had ik mijne billie bij mij maar nu niet … Ik hou mijn hart vast als de dagen nog vlugger donkerder gaan worden.
Voorlopig probeer ik nog niet te veel aan de feestdagen te denken. Het zal anders zijn maar hoe? De maatregelen veranderen zo vaak dat je niet kan vooruitkijken. En neen,ik heb mijn kerstboom nog niet staan . Ik wacht nog eventjes. Misschien niet tot na de Sint maar nu nog niet. De onwetendheid is gewoon te angstig om over na te denken…
De laatste tijd heeft mijn lichaam gelukkig redelijk mee gewerkt. Wel met aangepaste zwaardere medicatie en veel dutjes maar toch .. En ja,wat doen we dan ? Gezellig achter mijn naaimachine gaan zitten !! Mijne billie gelukkig gemaakt want zijn schirt is klaar geraakt. En ja,oeps. Wat maak je van de overschot !! Ondergoed.Denk dat nu meer dan 90 % zelfgemaakt is. heb gelukkig nog wat stofjes op overschot dus zal mij niet vervelen. En gelukkig is er ook nog altijd internet. Mijn postbode kent de weg al goed hoor ! Mijn zelfgebreide trui is ook eindelijk klaar geraakt. Wat een werkje was dit ..Niet simpel maar ben er echt tevreden over..Nu wel nog wat kouder weer en dan gaat hij goed te pas komen.
KNUFFEL TINA.
Achter mijn lach. 