Hokjes …(10 april)

Hoe boos,verdrietig,woedend ,..kan je zijn. Ik weet dat ik met deze blog mensen tegen de schenen ga stampen maar dan is dat maar zo..Voor wat ik boos,verdrietig,…ben ? De eeuwige commentaar!! Welke doelgroep wordt harder getroffen? Wie heeft het meeste last in deze situatie? Mag je je laten vaccineren? Is vaccineren wel oké ? Iedereen heeft gewoon een andere mening. En het ergste in deze hele situatie blijven discussies wie het nu het zwaarst mag hebben. Maar heeft iedereen het niet moeilijk? Mensen met kinderen thuis? Ouderen ? Mensen die een palliatieve weg bewandelen,…? En vooral de categorie waar ik spijtig genoeg in thuis hoor ? De chronisch zieken . Hoe vaak zijn er al medische afspraken verzet ? Zelf een operatie in mijn geval. Dat waren twee pittige maanden om te overbruggen. Hoe eenzaam kan je ook zijn. Buiten mijn team dat ik nodig heb om het thuis draaiende te houden of het medische team ben ik bijna altijd alleen . Ik ga soms naar de winkel maar die angst die daar bij komt is niet aangenaam hoor. Hopen op geen drukte . Angst dat je ziek wordt . Overal bacteriën zien… En ja in mijn geval dan mijn plan moeten trekken . Rolstoel zelf in en uit de auto halen. Vroeger kreeg ik al weinig hulp maar nu met Corona is het nog erger. De moeite die ze doen om maar niet te moeten kijken naar jouw. Een hele inspanning hoor. Proberen te doen of je het niet gezien hebt. En ja,ik heb een mond om te vragen maar als je zo vaak dezelfde reacties krijgt geef je het gewoon op. Wat ben ik op zo een momenten echt aan het aftellen naar onze nieuwe auto. Heb pas een zeer pittige ontsteking gehad van heupen en bekken die nog altijd vervelend doet. Wat merk ik nu zo hard hoe mijn lichaam mij beperkt . Het lijstje met hulpmiddelen die ik nodig heb wordt steeds langer.

We zijn pas een weekendje naar Gent geweest en er zijn verscheidene momenten geweest dat ik geconstateerd heb dat mijn lichaam steeds meer tegenwerkt . Heel de vrijdag namiddag activiteiten gedaan en zo genoten maar avonds kon ik het bekopen ..Een lichaam dat totaal niet meer wilden mee werken.. Daarmee dat ik zo boos wordt dat mensen het zo luid in de media willen verkondigen hoe moeilijk ze het wel niet hebben. Bedenk aub dat de meeste onder jullie nog een leven voor de boeg hebben ..Ik ben absoluut geen klager of aandachtstrekker of zager en begrijp echt hoe moeilijk dit leventje is voor iedereen maar geniet toch van elke dag. Ik weet nu al dat de dingen die nu nog lukken waarschijnlijk volgend jaar niet meer of veel moeilijker gaan zijn. Dat is ook één van de reden dat we nu naar Gent zijn gegaan. Deels om thuis weg te zijn en de andere redenen om elk momentje dat het lukt te genieten van elkaar… Gewoon genieten van een maaltijd op de kamer,chips eten en tv kijken,museum bezoeken. Gewoon carpe diem.

Hopelijk kunnen we binnenkort terug naar de camping. Terug weekendjes weg. Als iedereen naar de zee of Ardennen mag mogen wij ook maar onze buitenverblijf. We kunnen niet veiliger zitten dan op ons eigen plaatsje…

KNUFFEL TINA.