Triestig.(7mei)

Allereerst mercikes voor al jullie berichtjes,.. op mijn vorige blog. Dat heeft mij zo veel goed gedaan. Gewoon beseffen dat jullie mij steunen en begrijpen. Het blijft wel raar dat de meeste onder jullie hetzelfde denken maar niet dat durven uitspreken. Eigenlijk wel spijtig dat je tegenwoordig je eigen menig niet mag uitspreken …

Hoe het nu gaat met mij ? Moeilijk,zeer moeilijk. Een lichaam dat totaal niet mee wil. Ontstekingen en pijn die mij vaak wakker houden. Spasmes om tegen de muren te lopen. Vermoeidheid die mij vooral als het niet uitkomt lastig valt. Een neurostimulator die een eigen willetje heeft,..Maar het grootste dingetje is vooral dat ik merk dat ik bepaalde dingen die ik al jaren in mijn rugzakje heb gepropt om nooit boven te komen mij terug verdrietig maken . Vooral de keuze die wij ooit moesten maken om nooit ouders te kunnen worden zijn zo pijnlijk . Nooit geen mama en papa zijn. Wij hebben hierboven een sterretje die wij bloem genoemd hebben en ik merk dat ik dit niet oké heb verwerkt en natuurlijk ook het is de periode dat de geboortekaartjes, aankondigen,.. rond onze oren vliegen. Pas op, ik gun iedereen een wolk van een baby en zelf meer dan ééntje maar het blijft moeilijk .Ik vind dat niemand mag oordelen hoeveel verdriet iemand mag hebben qua tijd wanneer je een kindje verliest. Of het stilzwijgen. Kriebels krijgen wij hiervan. En het blijft ook pijn doen omdat de meeste mensen het negeren of minimaliseren.En ja, wij zijn zo gelukkig met ons getweeën en kunnen doen en laten wat we willen maar toch. Die vraag en opmerking krijgen wij ook vaak. Als je hier niet zelf voor gekozen hebt blijft dit zo een gemis is ons hart 💔. Er wordt nu vaak in de media gesproken over de naam miskraam te veranderen in vroeg zwangerschapsverlies en daar kan ik zo achter staan.

Gelukkig hebben wij nog onze caravan waar we terug naartoe kunnen . Daar kunnen wij onze gedachten verzetten en hebben we quility time. Gewoon daar wakker worden geeft al rust. Gezellig bij babbelen,koffie drinken maar vooral voetjes omhoog. Hopelijk blijven de grenzen nu open want wij zitten daar zo veilig op ons stukje grond. Daar telt hetzelfde als thuis. Handjes ontsmetten ( zeer veel !!), mondmaskers,minstens 1.5 m,.

Zo blij dat ik ook ben want heb eindelijk een nieuw naaimachine. Zo zalig dat deze werkt. En deze is ook zo stil.Wel wennen want heb zeer veel extra programma’s. Heb nu ook een paar leuke snufjes. Zoals mijn draad die automatisch in de naald gaat. Of dat hij zelfstandig recht kan stikken. Zo een zin heb ik in veel nieuwe projectjes om hem volledig te leren kennen. Achter mijn naaimachine zitten blijft bij mij met een wekker maar ben nog altijd zo fier als iemand vraagt waar een kledingstuk van komt. Gelukkig heb ik nog andere hobby’s zoals breien die ik al liggend kan uitvoeren . Ben nu met een vestje bezig en nog één mouw en dan is deze klaar. Het volgend breiproject wordt ook een vestje maar dan met een speciale steek. Gelukkig hebben we een patroon en gelukkig YouTube maar dan nog.

Mijne Billie heeft ook weeral wat stofjes mogen kiezen en voila !! Natuurlijk gezellig kleurig en met motiefjes . En shirts kan je nooit genoeg hebben. Ik ga natuurlijk voor de restjes en daar passen juist onderbroekjes uit.

Voor mij heb ik eindelijk een bloesje klaar. Nu nog hopen op mooi weer want het is een fris stofje . Van dit modelletje ga ik nog eentje maken maar dan met korte mouwtjes. Ben momenteel ook bezig met patronen tekenen. Heb nog verschillende leuke basis stukken die ik wil maken. Heb eindelijk na lang zoeken een leuk stofje gevonden voor een poncho te maken. Als ik met de elektrische rolstoel weg ga heb ik altijd frisjes en een dekentje is vervelend en om eerlijk te zijn past dat niet bij mij. Oeps!! Dit stofje is buiten warm ook waterdicht dus twee vliegen in één klap. Gaat wel een heel project worden maar ik merk bij zo een dingen dat je het beter zelf maakt. En natuurlijk als je het zelf maakt is het veel goedkoper. Dat is met de meeste hulpmiddelen zo . En neen. Dat wordt niet vergoed .