Leven met pijn,beperkingen..(22 juni)

Zo vaak krijg ik de vraag hoeveel pijn ik heb ? Of wat houd mijn pijn juist in? Hoe beleef ik pijn ? Hoe beperkt mijn pijn mij? Pijn is voor iedereen anders . Iedereen beleefd en voelt dat ook anders . De ene persoon kan daar goed tegen en de andere ja, niet. Het is gewoon met pijn leven is moeilijk ,zeeeer moeilijk. Pijn bepaald gewoon je hele leven. Bij alles wat je doet of zelf niet doet . Hoe dat je met pijn leeft of kan leven is ook voor iedereen anders . Sommige kunnen dat gewoon niet. Of willen dat niet .Hoe goed je ook je best doet ,de hele dag achtervolgd je dat . Of je dat wil of niet. Ik heb ook moeten leren om mijn pijn wat te negeren. En neen , bij mij lukt dat ook niet altijd. Tot spijt en frustratie van sommige personen rondom mij !! Ik weet niet hoe ik dat doe . Ik kan gewoon geen tips geven omdat zoals ik hierboven al schreef pijn is iets zeer persoonlijk .Ik vind vooral dat je duidelijk maar vooral eerlijk moet zijn tegen je dokters,.. over hoe jij je voelt . Als het echt niet meer gaat vertel dat gewoon . Ik ben daar ook niet altijd even goed in maar als je eenmaal in dat cirkeltje zit is het niet makkelijk om er uit te komen…

Ik ken mijn lichaam al redelijk goed ( soms iets te goed) en weet meestal ook wat er gebeurt als ik mijn grens over ga. En dat verschilt ook per dag . Spijtig genoeg merk ik het soms te laat op en dan ja. Gewoon liggen en als het echt te erg is medicatie extra nemen. Ik vind het vervelende aan mijn lichaam dat ik soms die vermoeidheid en pijnaanvallen niet voel aankomen. Dan heb ik bv een redelijk rustige dag gehad en dan toch moet mijn lichaam mij komen pesten…En ja. Dat is altijd op momenten dat dit mij niet uitkomt. Ik ben iemand die alles probeert te plannen op een dag en dan kan ik zo boos worden als het niet lukt omdat mijn lichaam vervelend doet..

Pijn is zo vervelend en zelf frustrerend op veel momenten maar de beperkingen die ik heb zijn vaak moeilijker. Ik denk daar wel eens over na hoor. Wat als de dingen die ik graag doe mij niet meer gaan lukken.. Bv ,zelf mijn kleding naaien,..Ik doe dat nu al aangepast maar stel dat het echt te moeilijk wordt ..Creatief zijn geeft mij levensvreugde. Ik hoor soms van mensen om hier nog niet over na te denken maar dat vind ik mijn kop in het zand steken . Ik heb nog redelijk wat andere creatieve dingetjes maar toch ..Ik weet ook wel van mijzelf dat wat ik nu als de grens zie ik het toch kan aanvaarden als het zover is.Of toch proberen te aanvaarden. Sommige dingen blijven toch pijn doen dat ik die niet meer kan doen. Wandelingetjes in de Ardennen, met een tentje gaan kamperen,..Of zelf met het vliegtuig blijft niet haalbaar.Hoe graag zou ik willen vliegen…Ah,ja. Aan sommige dingen kun je gelukkig wel een mouw passen . Dansen op 1 tegel met mijne Billie die mij goed vasthoud werkt perfect hoor . Wordt je wel goed duizelig van na meer dan 1 muziek nummertje!! Of ontdekken dat je hand in hand kan wandelen als je met de elektrische rolstoel op stap bent. ( nu nog een man met minder last van zweethandjes !). Ja,je wordt creatief hoor.

Zoals iedereen wel weet ben ik een grote fan van zelfgemaakt ondergoed. Daarmee dat ik het mij nu iets moeilijker wil maken. Bovenstuks,.. En ja. Een bikini en bh-top . Het was een heel project met zeer veel speltjes,handwerk,..maar wat ben ik er zo blij mee . Volledig op maat gemaakt ,volledig gevoerd en zit zo zalig . Zoals de meeste wel weten heb ik al wat operaties achter de rug en wat is het dan fijn om iets goed passend aan te kunnen doen.