Oeps, ik weet het even geleden. Maar heb een geldig excuus. Eerst wat drukke weken achter de rug gehad ivm het regelen van de extra hulp en dat kost tijd, moeite en vooral zeer veel energie. Dat was het nog niet het vervelendste of het uitputtendste . Heb weeral de brute pech gehad dat ik ben moeten opgenomen worden in het ziekenhuis. Wat begon met maximaal een drietal daagjes is bij mij uitgedraaid in meer dan een week. Ik had een cyste van mijn bil die naar mijn lies ging. Ben via spoed moeten binnen gaan met extreme pijn, verstoorde hartslag en bijna 40 graden koorts . Na wat onderzoekjes ben ik rond twee uur nachts naar de operatiekamer gebracht. Vier daagjes later en ontelbare verschillende soorten antibiotica kuren later ben ik terug moeten gaan voor de tweede keer operatiekamer. Terug volledig de wond spoelen en nog een insneden erbij want het zat terug vol met vuiligheid. Ik heb al zo vaak in het ziekenhuis gelegen maar dit was toch wel één van de pittigste hoor . Medicatie die zo belangrijk is en maar niet wil aanslaan . Bijna niet kunnen eten wegens misselijkheid en ongemak die al de antibiotica teweeg bracht .Ik had al weken meer last van pijn in heup en koorts af en toe maar dit had niemand verwacht. Wat vervloek en wordt ik zo boos op mijn eigen. Voor wat kan mijn lichaam nooit normaal doen. Nu elke week op controle omdat ze alles zeer goed in de gaten willen houden. De weg naar herstel gaat eentje zijn die nog lang gaat duren .En ja, door mijn ziekenhuis opname zijn er verschillende andere medische afspraken moeten verschoven worden dus het worden nog pittige maanden op medisch gebied. En wat ben ik ziekenhuizen beu..
Ik heb het al vaak geschreven in mijn blogs maar merk gewoon dat mensen met een beperking zo vaak anders worden behandeld. Sommige behandelen ons echt als rare wezentjes. Ik hoor zo vaak hoe goed mensen met een beperking, handicap het hebben. Hoeveel voordelen vooral. Vooral financieel. Of hoe handig het is om constant thuis te zijn ..Ik merk dat ik zo vaak mij moet verantwoorden dus hieronder heb ik even geschreven waar wij als persoon met beperkingen mee worstelen .
Waar kijk ik tegen aan met mijn handicap ,beperkingen,…Als persoon met handicap moet je je zo vaak aanpassen. Je moet aanvaarden dat ze je moeten helpen. Aanvaarden dat ze je moeten helpen met wassen,aankleden,..Je moet er tegen kunnen dat ze je aanstaren of opmerkingen geven. En die kunnen hard zijn . Of je negeren als je iets beleefd vraagt . Het tegendeel heb je ook wel hoor. Mensen die je ongevraagd helpen. En dan vaak op een kinderachtige manier. Neen ,een rolstoel is geen buggy !! Ik ben echt geen kind. Ik vraag het wel als ik hulp nodig heb.
We kunnen al beginnen met hoe kun je je buiten moet kunnen redden met een beperking. Vooral met rolstoel of elektrische rolstoel. Opstapjes die te hoog of onhandig zijn. Nergens geen uitsparingen in de stoep zodat je om moet rijden. Bankautomaten waar je niet aan kan of die te hoog zijn. Geen parkeerplaatsen of veel te weinig. En ben je blij dat je een mindervaliden plaats hebt moet je zo vaak de starende blikken erbij nemen. Of zelf nog erger . Mensen die commentaar komen geven nog voor je je autodeur geopend hebt. Dingen die in de weg staan op straat .( Fietsen, reclameborden,vuilbakken,..). En als je dan eindelijk bent waar je moet zijn kun je soms niet binnen en kun je desnoods binnen dan staan er overal dozen en dergelijke. Om één winkel te benoemen die altijd rommelig,vol dozen, onhandig is het de Kruidvat. En ja, heb er al mails naar gestuurd maar beetje hopeloos .
Ik ben echt geen persoon die klaagt en zaagt en dat weten jullie maar eigenlijk zou iedere burgemeester,schepen ,..eens een dagje in een rolstoel moeten zitten en door zijn stad of gemeente rijden. En alleen hè. Geen hulp,pers ,.. Ben er zeker van dat dit hun ogen gaat openen .
Hoe gaat het voor de rest ? Het leven gaat stilletjes terug naar het oude. Eindelijk kunnen we terug naar de les liplezen. ( https://onder-ons.be/. Er is nog plaats genoeg dus nieuwe leden zijn nog altijd welkom. En neen, je moet niet alleen slechthorend zijn . Mijne Billie volgt de lessen ook .
Ben ook nog altijd bezig met stoelyoga. Mijn wekelijks uitje met oefeningen en meditatie. Nog altijd zo blij dat ik dit nog kan . Sommige oefeningen zijn pittig maar ik probeer altijd wel mee te doen. https://www.mangalah.be/. Gewoon je hoofd leegmaken en niet nadenken zolang je daar binnen bent.
Wat ben ik ook zo blij dat we eindelijk terug wat uitstapjes kunnen doen na heel het COVID gedoe. Terug gaan eten,koffietjes gaan drinken,.. En ja, ook terug uitstapjes naar de dierentuin . Zijn eind september naar Planckendael geweest. Wat was dit genieten . Ook hadden wij die dag zalig weer. Wat hoop ik tegen volgend jaar terug naar pretpark, andere dierentuinen,.. te kunnen. We hebben in december al een reisje gepland naar de zee. Een weekje in een appartement. Wat kijken wij hier zo naar uit.




En om met een zeer leuk nieuwtje te eindigen . Onze nieuwe auto is eindelijk binnen !! Hij wordt op dit moment omgebouwd en dan eindelijk na 9 maand wachten zouden wij hem eindelijk krijgen. Wat word het spannend . Eindelijk terug meer vrijheid . Eindelijk kan ik dan alleen weg met de auto en de elektrische rolstoel. Zal wel wennen zijn om aangepast te rijden maar volgens de persoon die de auto aanpast ben je hier snel mee weg. Eindelijk iets om naar uit te kijken .
KNUFFEL TINA.
2 reacties op “Commentaren. (20/10/21)”
Ja Tina over 27 jaar zat ik in een rolstoel door een operatie,en wij gingen naar de stad Antwerpen,jong wat hebben wij ons geergerd aan de obstakels niet doenbaar maar ik begrijp jouw ergenis.groetjes ook aan Benny.
LikeGeliked door 1 persoon
Hoikes christiane. De wegen kunnen idd nog veel beter maar typisch België .🌈.
LikeLike